Günümüzde network yedekliği oldukça önemlidir. Mevcut yapımızın herhangi bir kesintiye uğramadan çalışması özellikle kritik sistemler için oldukça önemlidir. Saniyelik data kayıpları bile oldukça büyük maliyetler olarak geri dönüş sağlamaktadır. Bu sebeple mevcut sistemimizi yedekli çalıştırmak oldukça önemlidir. Yapımızın bu anlamda sürekliliği için bu yazımda Bondig Nedir ve RHEL işletim sistemleri için bonding nasıl yapılır? bunlar üzerine konuşacağız.
Bonding basitçe anlatmak gerekirse switch üzerindeki birden fazla fiziksel porta karşılık gelen sunucu üzerindeki ethernet kartlarının, tek bir ethernet kartıymış gibi davranması olarak düşünülebilir. Bu teknoloji ile mevcut bant genişliği arttırılıp, network yedekliliği ve hata toleransı sağlanmış olur. Teknoloji farklı modlarda kullanılabilir. Bu yazımda ben portları active-backup mod ile konfigüre ettim. Bu modda network trafiği aktif olan port üzerinde olup, diğer port ise backup olarak çalışmaktadır. Aktif olan port down olduğu durumda trafik diğer port üzerinden devam ederek paket kaybı yaşanmamaktadır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta; portlar aynı hızda ayarlanmalı ve bonding yapılan interface’ler aynı vlan üzerinde olmalıdır.
Bonding her bir vendor tarafında farklı isimlerde kullanılabilmektedir. Örneğin; Linux işletim sistemlerinde Bonding, Windows NIC Teaming, Cisco Ethernet Channel, Dell NIC Channel, Huawei Eth-Trunking gibi.
Aşağıda Resim-1 ‘de bonding temel mantığını basitçe inceleyebilirz.
Resim-1
1-Sunucularda nmtui console aktif olabilmesi için NetworkManager servisinin enable olması gerekmektedir. Aşağıdaki komutlar yardımı ile bunu gerçekleştirebiliriz.
#systemctl start NetworkManager
#systemctl enable NetworkManager
Resim-2
2– Sonraki adımda servisin start ve enable durumda olacağını göreceksiniz ve aşağıdaki console karşımıza çıkacaktır. Buradan Edit a connection
Tab’ı seçilir.
Resim-3
3–Add tab’ı seçilerek, create edilmek istenen konfigürasyon seçilir.
Resim-4
4– Sonrası karşımıza açılan pencerede bonding name belirlenir. Ben bondoam olarak belirledim. Sonrası Add tab’na tıklanarak bonding yapılacak olan
interfaces isimleri yazılır.
Resim-5
5.Burada sonra bonding yapılacak interface isimleri yazılırken, interface mac adresleri otomatik olarak gelecektir.
Resim-6
Resim-7
6-Interface isimlerimizi yazdıktan sonra bonding için ip adresi girmemiz gerekmektedir. Primary ve secondary olmak üzere iki adet ip adresi girilmelidir ki. interface bağlı port down olduğu durumda diğer port üzerinden erişim sağlanabilsin. Gateway adresi ve domain name bilgilerini yazmamız gerekmektedir. Ayrıca burada bond yapısının çalışma mantığı önem teşkil etmektedir. Mode olarak Active Backup seçmemin sebebi; bu modda sadece bir aktif slave interface bulunur. Eğer aktif slave interface down olduğunda, diğer aktif olmayan interface up duruma geçerek network tarfiğini taşir.
Resim-8
7-Burada erişim bilgilerinin girildiği halini görmekteyiz.
Resim-9
8– Aşağıdaki bondoam olarak bonding yapımızın hazır hale geldiğini görmekteyiz.
Resim-10
9-Tüm işlemler tamamlandıktan sonra, network servisini aşağıdaki restart etmeyi unutmamamız gerekmektedir.
#systemctl restart network
#cat /proc/net/bonding/bonding-name ile mevcut konfigürasyon yapımızı görüntüleyebiliriz. Burada mevcut aktif portlarımızı, network trafiğinin hangi port üzerinden sağlandığını ve backup portu görüntüleyebiliriz.
Resim-11
Sonrasında eğer port ya da portlara bağlı interfaces herhangi bir networksel problem yoksa aşağıdaki gibi iki interface’den birini down durumuna getirerek ssh bağlantısının hala kopmadığını görmekteyiz.
#ifconfig ethname down
Resim-12
Yukarıda Switch tarafında karışıklığı önlemek için Bonding Interface tek bir MAC adres bilgisine sahiptir.
Resim-13
Bu konuyla ilgili sorularınızı alt kısımda bulunan yorumlar alanını kullanarak sorabilirsiniz.
Referanslar
TAGs : Bonding Nedir ? Red Hat 7.6 Bonding nasıl yapılır ? Nmtui Console, Bonding Active-Backup konfigürasyon, Network Manager service, bonding interface
